De menselijke waardigheid van EU-arbeidsmigranten nader beschouwd

Samenvatting

In Nederland kunnen arbeidsmigranten, zowel EU als niet-EU onderdanen die gebruik maken van het vrij verkeer van werknemers en het vrije-dienstenverkeer, hier tijdelijk werken. Zij kunnen niet altijd rekenen op eerlijk, gezond en veilig werk en een menswaardige woonsituatie. Dit soort misstanden zijn zeker niet uniek voor Nederland en de aandacht ervoor is ook niet nieuw. Al decennia is bekend dat met name arbeidsmigranten uit de nieuwe EU-lidstaten werkzaam in laagbetaald, vaak repetitief werk, er niet altijd rooskleurig bij zitten. Uit een aantal Unierechtelijke normen zoals die voor maatschappelijk verantwoord ondernemen, en uit nationale normen, zoals de Wet goed verhuurderschap, en de voorgenomen invoering van een effectrapportage voor nieuw te vestigen bedrijven, blijkt dat de Unierechtelijke en nationale wetgever met man en macht proberen marktpartijen, die betrokken zijn bij deze misstanden, te reguleren en te bewegen tot menswaardige behandeling van arbeidsmigranten. In deze bijdrage wordt het debat in Nederland geduid in het licht van het streven naar een menswaardig bestaan voor arbeidsmigranten. Welke actoren leveren een bijdrage aan de verbetering van hun positie? Kan of moet de regulering beter en/of is een cultuurverandering nodig?